تاریخچه لوازم آرایشی به حدود ۷۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد طی قرن‌ها زنان از خاکستر کبریت‌های سوخته به عنوان سایه چشم، از میوه‌ها به خصوص توت فرنگی به عنوان رژ لب و مداد لب و از ادرار پسران جوان برای پوشاندن کک و مک و جوش‌های پوست صورت خود استفاده می‌کردند.در عهد باستان آرایش کردن یک امر بسیار خاص برای افرادی از طبقه اجتماعی بالا مانند ملکه ها و شاهان و شاهزادگان بود و فقط مختص زنان نبوده است. آن‌ها برای حضور در مراسم مذهبی از عطر و مواد آرايشی استفاده می‌کردند.
در ایران هم طبق یافته‌های باستان‌شناسان، آرایش چشم از ۴۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح و به گونه‌ای همه‌گیر در بین مردم رواج داشته است. طی حفاری ها و کاوش هایی که در هفت تپه در استان خوزستان انجام شد، نوعی لوازم آرایشی کشف شده که کاربردی مانند رژ لب‌های امروزی داشته است. آثار تاریخی باقی مانده از عهد باستان ایران به ما اطلاعات جالبی درباره مواد رنگی که برای رنگ کردن مو، ناخن و پوست استفاده می شدند، می دهد. این مواد از ريشه و برگ درختان و مواد گياهی و معدنی تهيه می‌شده است. در ایران باستان هم از دوران هخامنشی استفاده برای تیره کردن چشم‌ها از سرمه و برای رنگ کردن موها از حنا، روشن‌تر کردن پوست از سفیدآب و وسمه ( گیاهی خانواده گل شب بو ) برای تیره و ضخیم کردن ابروها استفاده می‌شد.
شما هم احتمالا اصطلاح ”هفت قلم آرایش” را شنیده‌اید، این هفت قلم اشاره دارد به:
- قاضه (سرخاب یا سرخی)
- سرمه
- زرک (گرد طلایی رنگ )؛ که از عهد باستان در ایران مرسوم بوده و به آن ”هفت وند” هم می‌گفته‌اند
- سپیدآب
- نگار (حنا)
- وسمه (جهت پر پشت کردن ابروها )
- خال
دیدگاه خود را بنویسید